Ikebana na I Niedzielę Wielkiego Postu

Liturgia roku kościelnego, poprzez czas Wielkiego Postu, prowadzi nas do samego centrum, wskazuje na szczytowy moment życia Jezusa – Jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Do przeżywania tego misterium trzeba się przygotować, by ono mogło stawać się w nas rzeczywistością. „Oto TERAZ czas upragniony, oto TERAZ dzień zbawienia” (2 Kor 6, 2).

Czterdziestodniowy czas Postu rozpoczynamy w Środę Popielcową. Bóg poprzez liturgię Słowa zaprasza nas do aktów pokuty i głębokiego pojednania się z Nim i braćmi oraz wskazuje na metodę, która będzie nam pomocna – post, modlitwę i jałmużnę. Obrzęd posypania głów popiołem ma nakłonić nasze serca do pokuty i dobrych uczynków, a także pokazać, że wszyscy jesteśmy grzesznikami; grzech ma wymiar publiczny i odbija się w życiu wspólnoty Kościoła.  

Wielki Post ma także charakter chrzcielny. Przez chrzest święty jesteśmy zanurzeni w misterium paschalnym Chrystusa, mamy zadatek życia wiecznego i sam Bóg zaprasza nas do swojego życia wewnątrz Trójcy. W Wielkim Poście chcemy odnowić w sobie godność dziecka Bożego oraz świadomość odkupienia przez Boga. Pokuta i asceza to środki, które są potrzebne, by to życie odświeżyć, odnowić, stawać się coraz bardziej otwartymi na łaskę. Potrzeba nam nawracać się w miłowaniu Boga i bliźniego, otworzyć się na głęboką rzeczywistość Osób Boskich, odkryć, że to w Nich mieszka pełnia wszystkich rzeczy i w Nich zacząć odnajdywać skarb naszego życia. 

Liturgia Wielkiego Postu zaprasza do tej wędrówki. Będzie ona wyrażona w wystroju kościoła poprzez kompozycje znajdujące się pod ołtarzem, które będą korespondowały z Ewangelią danej niedzieli. W I niedzielę Wielkiego Postu widzimy Jezusa, który przebywa na pustyni i jest kuszony przez szatana. To Duch „wyrzuca” Go na pustynię i przez 40 dni jest próbowany. To obraz człowieka, który nieustannie zmaga się z tym co dobre, a co złe, codziennie musi podejmować walkę o swoją duszę. Chrystus jest Tym, który zwycięża szatana i my patrząc na Niego chcemy zwyciężać, by „z czystym sercem obchodzić święta wielkanocne i w końcu dojść do paschy wieczystej” (Prefacja na 1 Niedzielę Wielkiego Postu). Czarno-białe tło to odwołanie do możliwości, jakie mamy i wyborów, jakie podejmujemy oraz ich konsekwencji. W szklanym naczyniu znajduje się biała róża – symbol Chrystusa, który jest ponad wszystko, zawsze zwycięski. Piaskowy materiał, kamienie, ciernie nawiązują do pustyni Judzkiej, ale także do duchowej pustyni, na którą jesteśmy „wyrzucani”, by oczyścić się do bycia „ludem Bogu na własność przeznaczonym” (1 P 2,9)

s. Karolina

OŚRODEK  FORMACJI  LITURGICZNEJ

św. Jana Chrzciciela w Zawichoście   

Created OFL przy współpracy z  MAGNUM Sandomierz